Nú er spurning að reyna að herða sig við bloggið og koma með eina skemmtilega sögu eða svo :P

Ég var að lesa gamla bloggið mitt í gær og sá þá meðal annars sögu af forlátri úlpu sem ég átti, en hún fékk að fjúka sama dag og færslan var framkvæmd þar sem hún virtist gera eiganda sinn óvenju ungæðislegan og var farin að valda fremur óskemmtilegum misskilningi.

...og bíðið við! Nú kemur framhald...
Ég er að vinna inni í Hafnarfirði og þarf því oft að taka strætó seint á kvöldin og hlaupa langar leiðir til að ná honum. Í gær var ég svo heppin að ég náði að stökkva inn í hverfisstrætóinn og þurfti því ekki að hlaupa alla leið inn í Garðabæ eins og venjulega.

Það hlýtur að hafa verið barnslegt sakleysi sem skein úr augunum grænu, þegar ég stökk rjóð í kinnum inn í strætóinn eftir að hafa hlaupið hann uppi og henti miðanum mínum í baukinn og bað um skiptimiða.
...strætóbílstjórinn lítur á mig og smellir á reit í tölvunni sinni og prentar út skiptimiða!

(mér sýndist hann vera að ýta á vitlausan takka, þannig að ég þorði ekki annað en tékka miðann ...og jú, það var ekki um að villast. Á miðanum stóð 1 x barnamiði - 100 kr.)


"....eeee, ertu að láta mig hafa barnamiða???"
"...eee ...já ...hva..."
"ég er ÞRÍTUG!" (ég er nú ekki vön að ýkja aldurinn, en ég mátti til þarna!)
"ó ...úpps ...þú ert ungleg"
"hehe ...já, sko ...hehe (ógissla montin sko)"

ókei! Ungleg - það er gott. ...en 17 - æ, ég veit ekki. Væri meira til í tuttuguogeitthvaðsmávegis ...17 er eitthvað svo mikið gelg (ekki samt þú Björk mín, þú ert yndisleg)!

Svo er það spurningin: Þarf ég líka að losa mig við rauðu hettupeysuna (sem er svoooo þægileg)?