Nú er skoffínið orðið tveggja og hálfs árs og er stöðugt að læra nýja hluti. Það vill nú þannig til að skvísan er ennþá með bleyju og hefur ekki sýnt mikinn áhuga á því að hætta, þrátt fyrir að vita nákvæmlega hvenær hún þarf að nota hana. Ef undarleg lykt fer að finnast í húsinu og grunur beinist að henni, þá neitar hún staðfastlega og snýr rassinum út í horn, eða hleypur inn í skáp og lokar. Í svoleiðis stöðu þarf maður að afla frekari sönnunargagna, og felst það oftar en ekki í því að maður þarf að beygja sig niður og ganga úr skugga um uppruna óþefjarins!

Börn læra ýmislegt af foreldrum sínum. Undanfarið hefur skoffínið því farið að rjúka á fólk og lykta af rassinum á því ef hún finnur grunsamlega lykt eða hljóð sem bendir til þess að eitthvað grunsamlegt hafi átt sér stað.
Þetta getur boðið upp á frekar vandræðaleg augnablik.

Ókei! Af því að þessi staða var komin upp ákvað ég að nú yrði bara að fara að venja hana af bleyjunni. Þessvegna tók ég bleyjuna af henni seinnipartinn í dag og sagði við hana að nú þyrfti hún að fara að hætta með bleyjuna og nota nærbuxur, eins og Ynja og Óðinn.

...ég var ekki fyrr búin að því en hún fór ein inn í fataskápinn hennar Ynju, klæddi sig í nærbuxur af henni og skeit svo í þær!
Það þarf varla að taka fram að Ynja var mjög hress með þetta, hehe :)